Category: Uncategorized

The word ‘sorry’ is frequently uttered with genuine remorse, yet its significance is often diminished by those who use it insincerely. In our daily lives, we inevitably cause harm to others, whether physically or emotionally. We lash out without provocation, sometimes as a result of taking out our frustrations on those more vulnerable, depriving them of their belongings or innocence. Furthermore, our neglect can extend to our personal lives and relationships. Simply verbalizing apologies may provide temporary solace, but it does not rectify the harm inflicted. Saying ‘sorry’ should not be a means to absolve ourselves of responsibility. Instead, we should strive to make amends and change our behavior. Otherwise, we risk perpetuating cycles of hurt and apology. Rather than relying on hollow words, we should focus on genuine personal growth and self-improvement. By doing so, we may find the peace and closure we seek. It is essential to appreciate and cherish what we have, rather than taking things for granted. We should focus on the present and let go of past regrets, for it is the past that often instills fear in us. Will you consider abandoning the phrase ‘sorry’ and instead seek help when needed? کلمه «ببخشید» اغلب با پشیمانی واقعی بیان می‌شود، اما اهمیت آن اغلب توسط کسانی که آن را ریاکارانه به کار می‌برند، کاهش می‌یابد. در زندگی روزمره، ما ناگزیر به دیگران آسیب می‌رسانیم، چه از نظر جسمی و چه از نظر عاطفی. ما بدون هیچ دلیل خاصی، گاهی اوقات در نتیجه‌ی خالی کردن ناراحتی‌هایمان بر سر افراد آسیب‌پذیرتر، آنها را از دارایی‌ها یا معصومیتشان محروم می‌کنیم. علاوه بر این، غفلت ما می‌تواند به زندگی و روابط شخصی ما نیز گسترش یابد. عذرخواهی کلامی ساده ممکن است آرامش موقت ایجاد کند، اما آسیب وارده را جبران نمی‌کند. گفتن «ببخشید» نباید وسیله‌ای برای تبرئه‌ی خود از مسئولیت باشد. در عوض، باید برای جبران و تغییر رفتار خود تلاش کنیم. در غیر این صورت، خطر تداوم چرخه‌های آسیب و عذرخواهی را به جان می‌خریم. به جای تکیه بر کلمات توخالی، باید بر رشد شخصی واقعی و خودسازی تمرکز کنیم. با انجام این کار، ممکن است آرامش و آرامشی را که به دنبالش هستیم، پیدا کنیم. قدردانی و گرامی داشتن داشته‌هایمان ضروری است، نه اینکه چیزها را بدیهی بدانیم. ما باید روی زمان حال تمرکز کنیم و حسرت‌های گذشته را رها کنیم، زیرا این گذشته است که اغلب در ما ترس ایجاد می‌کند. آیا حاضرید عبارت «متاسفم» را کنار بگذارید و در صورت نیاز از دیگران کمک بگیرید؟

It was the Christmas season.I was tongue tied! There was Juliet standing right before me , her beautiful brown eyes shining with love , the sun glistening through her thick black hair. The silence between us could have been cut with a knife! Thus we let our emotions do the talking; they met in the middle , and formed two hearts 💕 💞 which meshed into each other , saying our unspoken words of love! I made the mistake of not following up on that , a mistake which haunts me constantly up to today!

Juliet…oh my dearest JULIET! How i miss you! Do you miss me as much? Everyday I yearn to hear your voice or just see you even from a distance because my foolish heart knows no bounds where you are concerned .My heart lives and beats for only you. How long it can do that ? I have no idea because it physically gets weaker everyday .Will we ever see each other again? i am sorry if i hurt you in any way; please let me show you that i still care. I wish you all the happiness in the world and , if we don’t see each other in this lifetime, then we certainly will in the next!! ( I made a simple, selfish decision, trying to change her beliefs! That was totally selfish of me. )

LOVE ME AS I AM… IF YOU WILL LOVE ME AT ALL! . To truly love someone, it is essential to accept them for who they are, without attempting to alter their inherent nature. Many individuals have experienced the euphoria of love, but few have had the privilege of witnessing its entirety. Love encompasses both joy and sorrow, as well as the beauty of growing old together. As we interact and deepen our connection, our love flourishes, much like the oak tree. It is crucial to nurture this love through daily expressions of affection. Unfortunately, some individuals make the mistake of attempting to change their loved ones, raising questions about the authenticity of their love. Why not love someone who, in our eyes, is already perfect? Loving someone and then trying to alter them can be emotionally destructive, ultimately leading to heartbreak and devastation. Therefore, it is vital to love someone for who they are, without attempting to change them. As the phrase goes, “IF YOU WILL LOVE ME, LOVE ME FOR WHO I AM!” Now all i have are memories of you , especially your words! Each word you say is like a pearl descending from above. My extreme covetousness leads me to grasp every single one, then meticulously store them in my heart. During your silence, I delve within, extract them one by one, and savor the memories of your speech, before reluctantly returning them to the safe confines of my heart, awaiting your next utterance with bated breath…….فصل کریسمس بود. زبانم بند آمده بود! ژولیت درست روبرویم ایستاده بود، چشمان قهوه‌ای زیبایش از عشق می‌درخشید و خورشید از میان موهای مشکی و پرپشتش می‌تابید. سکوت بین ما انگار با چاقو بریده شده بود! بنابراین اجازه دادیم احساساتمان حرف بزنند؛ آنها در وسط به هم رسیدند و دو قلب 💕💞 تشکیل دادند که در هم تنیدند و کلمات ناگفته عشقمان را می‌گفتند! من اشتباه کردم که آن را دنبال نکردم، اشتباهی که تا به امروز مدام مرا آزار می‌دهد!

ژولیت… اوه ژولیت عزیزترینم! چقدر دلم برایت تنگ شده! آیا تو هم به اندازه من دلتنگی؟ هر روز مشتاق شنیدن صدایت یا دیدنت حتی از راه دور هستم، زیرا قلب احمق من هیچ حد و مرزی برای تو نمی‌شناسد. قلبم فقط برای تو زندگی می‌کند و می‌تپد. چقدر می‌تواند این کار را انجام دهد؟ نمی‌دانم چون از نظر جسمی هر روز ضعیف‌تر می‌شود. آیا دوباره همدیگر را خواهیم دید؟ اگر به هر نحوی تو را آزرده خاطر کردم، متاسفم؛ لطفاً بگذار به تو نشان دهم که هنوز برایم مهم هستی. برایت تمام خوشبختی‌های دنیا را آرزو می‌کنم و اگر در این زندگی همدیگر را نبینیم، مطمئناً در زندگی بعدی خواهیم دید!! (من یک تصمیم ساده و خودخواهانه گرفتم، سعی کردم باورهای او را تغییر دهم! این کاملاً خودخواهانه از من بود.)

مرا همانطور که هستم دوست داشته باش… اگر اصلاً مرا دوست خواهی داشت! . برای اینکه واقعاً کسی را دوست داشته باشی، ضروری است که او را همانطور که هست بپذیری، بدون اینکه سعی کنی ماهیت ذاتی‌اش را تغییر دهی. بسیاری از افراد سرخوشی عشق را تجربه کرده‌اند، اما تعداد کمی افتخار دیدن تمام و کمال آن را داشته‌اند. عشق شامل شادی و غم و همچنین زیبایی پیر شدن با هم است. همانطور که ما تعامل می‌کنیم و ارتباطمان را عمیق‌تر می‌کنیم، عشق ما شکوفا می‌شود، درست مانند درخت بلوط. پرورش این عشق از طریق ابراز محبت روزانه بسیار مهم است. متأسفانه، برخی از افراد اشتباه می‌کنند و سعی می‌کنند عزیزان خود را تغییر دهند و در مورد اصالت عشق آنها سؤالاتی مطرح می‌کنند. چرا کسی را دوست نداشته باشیم که از نظر ما از قبل کامل است؟ دوست داشتن کسی و سپس تلاش برای تغییر او می‌تواند از نظر عاطفی مخرب باشد و در نهایت منجر به دلشکستگی و ویرانی شود. بنابراین، بسیار مهم است که کسی را به خاطر آنچه هست دوست داشته باشیم، بدون اینکه سعی در تغییر او داشته باشیم. همانطور که ضرب المثل می گوید: “اگر مرا دوست داری، مرا به خاطر آنچه هستم دوست داشته باش!” اکنون تنها چیزی که از تو دارم خاطرات توست، به خصوص سخنان تو! هر کلمه ای که می گویی مانند مرواریدی است که از بالا نازل می شود. طمع شدید من مرا وادار می کند تا تک تک آنها را بچسبم، سپس با دقت آنها را در قلبم ذخیره کنم. در طول سکوت تو، به درونت فرو می روم، آنها را یکی یکی بیرون می کشم و خاطرات گفتار تو را مزه مزه می کنم، قبل از اینکه با اکراه آنها را به حریم امن قلبم برگردانم و با نفس حبس شده منتظر کلام بعدی تو باشم.

Shadows on the wall, shadows in my mind, I do not see faces, but only shadows of my existence. They drift by like clouds on a gloomy day; I look for glimpses of happiness within them, but everything is hidden as if there are none. I attempt to look through them to see the sunlight, but the clouds are too dark; I see none. Instead, I see pain and suffering within them; they welcome me as if I am their own. In the background, I hear cries and moans, but somehow these seem customary, like daily occurrences. I look behind me; surprisingly, there is none; is this the beginning where the shadow had forgotten to stay with me? I was not that fortunate because a shadow cannot exist in darkness. I have now become a shadow of myself, intangible and nonexistent. سایه‌هایی روی دیوار، سایه‌هایی در ذهنم، چهره‌ها را نمی‌بینم، بلکه فقط سایه‌هایی از وجودم را می‌بینم. آنها مانند ابرها در یک روز غم‌انگیز، شناورند؛ من به دنبال بارقه‌هایی از شادی در درون آنها می‌گردم، اما همه چیز پنهان است، گویی هیچ شادی‌ای وجود ندارد. سعی می‌کنم از میان آنها نگاه کنم تا نور خورشید را ببینم، اما ابرها خیلی تاریک هستند؛ من هیچ شادی نمی‌بینم. در عوض، درد و رنج را در درون آنها می‌بینم؛ آنها از من استقبال می‌کنند، گویی من از خودشان هستم. در پس‌زمینه، گریه‌ها و ناله‌هایی را می‌شنوم، اما به نوعی اینها عادی به نظر می‌رسند، مانند اتفاقات روزانه. به پشت سرم نگاه می‌کنم؛ با کمال تعجب، هیچ صدایی وجود ندارد؛ آیا این آغازی است که سایه فراموش کرده بود با من بماند؟ من آنقدر خوش شانس نبودم زیرا سایه نمی‌تواند در تاریکی وجود داشته باشد. من اکنون به سایه‌ای از خودم تبدیل شده‌ام، ناملموس و ناموجود.

Matters of the heart, matters of the mind, matters of loneliness , always be kind! A world of injustice , a world of might , Always be impartial , let the flowers of Truth pave your way in life’s journey. Cherish those you love , don’t wait for them to go above ! Let honesty sit on your shoulders, then everything is alright, sleep well ,my dear , sleep tight , Goodnight!(( Concerns of the heart, concerns of the mind, and feelings of loneliness, always demonstrate kindness. In a world marked by injustice and characterized by might, remain unbiased and permit the flowers of Truth to illuminate your path in life’s journey. Treasure those you love, and do not delay until they depart. Let sincerity be your guiding virtue, and all will be in order. Sleep peacefully, dear one, and rest securely. Goodnight!)). مسائل قلبی، مسائل ذهنی، مسائل تنهایی، همیشه مهربان باشید! دنیایی از بی‌عدالتی، دنیایی از قدرت، همیشه بی‌طرف باشید، بگذارید گل‌های حقیقت راه شما را در سفر زندگی هموار کنند. کسانی را که دوست دارید گرامی بدارید، منتظر نمانید تا آنها به اوج برسند! بگذارید صداقت روی شانه‌هایتان بنشیند، آنگاه همه چیز درست می‌شود، خوب بخواب عزیزم، آسوده بخواب، شب بخیر!((نگرانی‌های قلبی، نگرانی‌های ذهنی و احساس تنهایی، همیشه مهربانی را نشان دهید. در دنیایی که با بی‌عدالتی مشخص شده و با قدرت مشخص می‌شود، بی‌طرف بمانید و اجازه دهید گل‌های حقیقت مسیر شما را در سفر زندگی روشن کنند. کسانی را که دوست دارید گرامی بدارید و تا رفتنشان درنگ نکنید. بگذارید صداقت فضیلت راهنمای شما باشد و همه چیز رو به راه خواهد بود. عزیزم، آرام بخواب و با خیال راحت استراحت کن. شب بخیر!))…………..The heart is the traitor! Why do I push everyone away when, all they’re trying to do is to help?Why do I still feel alone even when I am in a crowd? Am I afraid or fearful of something? Indeed! From the moment my heart it touched, it will become transparent, and my emotions will be laid bare , naked, for all to see! Isn’t that a good thing then? Wouldn’t that be a release from the torrential rainfall or spiraling storm in the heart? Why won’t you give peace a chance? Why? (( The heart is the deceiver! Why do I perpetually push people away when all they are trying to do is support me? Why do I still feel isolated even when surrounded by others? Am I fearful or anxious about something? Indeed! From the moment my heart is touched, it will become transparent, and my emotions will be exposed, laid bare and vulnerable for all to see! Isn’t that a beneficial outcome? Wouldn’t that be a release from the emotional pain or inner turmoil? Why won’t I allow peace a chance? Why?)) قلب خائن است! چرا همه را از خودم دور می‌کنم در حالی که تمام تلاش آنها کمک کردن است؟ چرا حتی وقتی در جمع هستم، هنوز احساس تنهایی می‌کنم؟ آیا از چیزی می‌ترسم یا وحشت دارم؟ در واقع! از لحظه‌ای که قلبم را لمس می‌کند، شفاف می‌شود و احساساتم برهنه، عریان، برای همه آشکار می‌شود! آیا این چیز خوبی نیست؟ آیا این رهایی از باران سیل‌آسا یا طوفان مارپیچی در قلب نیست؟ چرا به صلح فرصتی نمی‌دهی؟ چرا؟ (( قلب فریبکار است! چرا دائماً مردم را از خودم دور می‌کنم در حالی که تمام تلاش آنها حمایت از من است؟ چرا حتی وقتی دیگران دورم هستند، هنوز احساس انزوا می‌کنم؟ آیا از چیزی می‌ترسم یا مضطربم؟ در واقع! از لحظه‌ای که قلبم لمس می‌شود، شفاف می‌شود و احساساتم آشکار، برهنه و آسیب‌پذیر برای همه آشکار می‌شود! آیا این نتیجه‌ی مفیدی نیست؟ آیا این رهایی از درد عاطفی یا آشفتگی درونی نیست؟ چرا به صلح فرصتی نمی‌دهم؟ چرا؟))

Self-directed anger and global irritability are counterproductive, yielding no benefits for anyone, including yourself. Pause, reassess, and introspect on the triggers of your anger and self-hatred. Are they rooted in denied justice or unfulfilled objectives? Are they targeted at a specific issue or a manifestation of disbelief? The construction of Rome was a gradual process, and the arrival of tomorrow’s sunshine is uncertain. It is essential to cultivate adaptability, love, and a genuine appreciation for life, recognizing a higher power. In the absence of sunlight, we must adapt to navigating darkness, leaving a lasting legacy. We should prioritize changing what lies within our control, acknowledging our limitations hourly, and strive to truly live, rather than merely exist, by practicing self-love and cultivating our inner light. (((Anger at yourself, Anger at the world, it doesn’t help anyone, not even yourself! Take a breath; take a look ; reflect on what makes you angry ; reflect on what makes you hate yourself! Is it justice denied or is it goal not achieved? Is it directed at something or is it that you don’t believe? Rome was not built in a day; neither will the sun shine tomorrow. Learn to adapt ; learn to love ; learn to live ; there is God above. When there is no sun , we must learn to live in the dark; that is how we will leave a mark. Change the things that are within our power ; acknowledge what we can’t change hour by hour; we must learn to live, not merely exist; we must love ourselves and create our own light.)))خشم خودخواسته و تحریک‌پذیری کلی، نتیجه‌ی معکوس دارند و هیچ فایده‌ای برای هیچ‌کس، از جمله خودتان، ندارند. در مورد محرک‌های خشم و نفرت از خود مکث کنید، دوباره ارزیابی کنید و درون‌نگری کنید. آیا ریشه در عدالت انکار شده یا اهداف محقق نشده دارند؟ آیا آنها یک مسئله‌ی خاص را هدف قرار داده‌اند یا مظهر ناباوری هستند؟ ساخت رم یک فرآیند تدریجی بود و رسیدن آفتاب فردا نامشخص است. پرورش سازگاری، عشق و قدردانی واقعی از زندگی و شناخت قدرتی والاتر ضروری است. در غیاب نور خورشید، باید با پیمایش در تاریکی سازگار شویم و میراثی ماندگار از خود به جا بگذاریم. باید تغییر آنچه را که در کنترل ماست در اولویت قرار دهیم، محدودیت‌های خود را هر ساعت بپذیریم و با تمرین عشق به خود و پرورش نور درونی خود، تلاش کنیم تا واقعاً زندگی کنیم، نه اینکه صرفاً وجود داشته باشیم. (((خشم از خودت، خشم از دنیا، به هیچ‌کس کمکی نمی‌کند، حتی به خودت! نفسی بکش؛ نگاهی بینداز؛ به آنچه تو را عصبانی می‌کند فکر کن؛ به آنچه تو را از خودت متنفر می‌کند فکر کن! آیا عدالت نادیده گرفته شده یا به هدفی نرسیده‌ای؟ آیا متوجه چیزی است یا چیزی است که به آن اعتقاد نداری؟ رم در یک روز ساخته نشد؛ فردا هم خورشید نخواهد تابید. یاد بگیر که سازگار شوی؛ یاد بگیر که عشق بورزی؛ یاد بگیر که زندگی کنی؛ خدا آن بالا هست. وقتی خورشیدی نباشد، باید یاد بگیریم که در تاریکی زندگی کنیم؛ اینگونه است که اثری از خود به جا خواهیم گذاشت. چیزهایی را که در توان ماست تغییر دهیم؛ آنچه را که نمی‌توانیم ساعت به ساعت تغییر دهیم، تصدیق کنیم؛ باید یاد بگیریم که زندگی کنیم، نه اینکه صرفاً وجود داشته باشیم؛ باید خودمان را دوست داشته باشیم و نور خودمان را خلق کنیم.)))

A prevalent misconception is that the body is merely a passive vessel, subject to the mind’s every command. However, the reality is that the body is a living, dynamic entity that can function independently, detached from the mind. It has its own desires, which it pursues regardless of the mind’s persistent, urgent, and almost persuasive warnings. To what extent do we truly control our bodies, and to what extent do they control us? Take, for instance, an individual with an alcohol addiction; they are fully aware of the negative consequences, yet their body reacts positively to consumption. Are there multiple instances where the body seems to override the mind? What is the scientific explanation for this phenomenon?…….(((( یک تصور غلط رایج این است که بدن صرفاً یک ظرف منفعل است که تابع هر دستور ذهن است. با این حال، واقعیت این است که بدن موجودی زنده و پویا است که می تواند به طور مستقل و جدا از ذهن عمل کند. خواسته های خاص خود را دارد که بدون توجه به هشدارهای مداوم، فوری و تقریباً متقاعد کننده ذهن به دنبال آنها می رود. ما واقعاً تا چه اندازه بدن خود را کنترل می کنیم و آنها تا چه اندازه ما را کنترل می کنند؟ به عنوان مثال، فردی را در نظر بگیرید که به الکل اعتیاد دارد. آنها کاملاً از پیامدهای منفی آن آگاه هستند، اما بدن آنها به مصرف واکنش مثبت نشان می دهد. آیا موارد متعددی وجود دارد که بدن بر ذهن غلبه می کند؟ توضیح علمی این پدیده چیست؟…….))

Most leaders of Middle Eastern countries remain entrenched in outdated ideologies rooted in the past, leveraging these concepts to manipulate, dominate, and control the modern youth; however, the younger generation will inevitably overwhelm them with modernization, rendering it impossible for the Middle East to impede progress. (Most of the leaders of Middle Eastern countries are chained to the past with obsolete ideas pertaining to that past , using those ideas to exploit, dominate and control the modern young generation, but, like an oncoming wave, the younger generation will drown them with modernization. Middle East cannot hold back tomorrow!) بیشتر رهبران کشورهای خاورمیانه همچنان در ایدئولوژی های منسوخ و ریشه دار در گذشته ریشه دوانده اند و از این مفاهیم برای دستکاری، تسلط و کنترل جوانان مدرن استفاده می کنند. با این حال، نسل جوان ناگزیر آنها را با مدرنیزه کردن غرق خواهد کرد و مانع پیشرفت خاورمیانه برای خاورمیانه غیرممکن خواهد شد. (بیشتر رهبران کشورهای خاورمیانه با عقاید منسوخ مربوط به آن گذشته به زنجیر گذشته هستند و از این ایده ها برای بهره برداری، تسلط و کنترل نسل جوان مدرن استفاده می کنند، اما نسل جوان مانند موجی که در راه است، آنها را غرق خواهد کرد. مدرنیزاسیون .خاورمیانه نمی تواند فردا را نگه دارد!)

Who do I talk with, when everyone is a liar, ,what is the future, when I do not even have a present,,what is there to hear, when all I hear are the cries of the bereaved ,, how much more is there to see when the world is on fire, , what is there to smell when the only thing I can smell is the smell of burning bodies,,,what do I touch when I’m insensitive to emotions, , why I should care, when no one cares about me ? But I’m sure I’m wrong here, because I know you care so much ,dear!……..من با چه کسی صحبت می کنم ، وقتی همه دروغگو هستند ، آینده چیست ، وقتی که من حتی حالتی ندارم ، آنچه برای شنیدن وجود دارد ، وقتی همه چیز را فریادهای داغدیدگان می شنوم ، چقدر بیشتر آنجاست که می بینم وقتی جهان در آتش است ، چه چیزی را می توان بویید وقتی تنها چیزی که من می توانم بوی آن را حس کنم بوی بدن های سوزان است ،، وقتی به احساسات بی حس می شوم ، چه چیزی را لمس می کنم ، چرا باید مراقبت کنم ، وقتی هیچ کس به من اهمیت نمی دهد؟ اما من مطمئنم که اینجا اشتباه می کنم ، زیرا می دانم که شما خیلی اهمیت می دهید عزیزم!

Like

Comment

Send

When will the lilies of the field grow green again? The soil is soaked with blood, causing them to wither and die! The newcomers have invaded and destroyed the land! Perhaps the lilies are afraid to even sprout for fear of being trampled by the boots of tyranny! Will the eagles once again soar happily across the blue sky, or will they look down in terror, afraid to land, only flapping their tired wings and trying relentlessly to stay aloft? Will we once again breathe the fresh air of freedom, or will it be until the plunderers of our beautiful country are destroyed? All of these things must become a reality, before we can truly live again, before we can eat again, before we can be free again! Where are you, God? Have you forsaken us? Please look down and have mercy on us and wash away this dust of oppression and set us free! Please hear the cries of your children. We are in pain. Heal us.