مستند افغانستان مخفیانه دروغ و زن ستیزی طالبان را افشا می کنددر افغانستان مخفی، یک مستند PBS FRONTLINE که سه شنبه در ساعت 10/9c پخش می شود، خبرنگار رامیتا نوایی شواهد نکوهنده ای از تضعیف حقوق زنان تحت طالبان ارائه می دهد.مستند افغانستان مخفیانه دروغ و زن ستیزی طالبان را افشا می کندمستند افغانستان مخفیانه دروغ و زن ستیزی طالبان را افشا می کنددر مصاحبه ای پیش از نمایش، نوایی به من گفت که افشاگری او، که از طریق پخش آنلاین نیز در دسترس خواهد بود، در حال حاضر پرهای طالبان را به هم می زند. او توضیح داد: «ما پیامی دریافت کرده‌ایم که [طالبان] از این فیلم بسیار عصبانی هستند.نوایی در مستند فشرده، پرجزئیات و احساسی خود، افغانستان را به بینندگان نشان می‌دهد که طالبان به شدت به دنبال پنهان کردن آن هستند. در یکی از بخش های بیمارستان، او با سه زن صحبت می کند که در حالی که مجبور بودند با شوهران ظالم در خانه های خود بمانند، به خودکشی روی آوردند. دو زن خود را به آتش کشیدند. یکی سفید کننده مصرف کرد نوایی در خارج از دوربین، در حالی که در بیمارستان قدم می زد، به من گفت که چندین پزشک او را کنار کشیدند تا به او بگویند “موارد انتحاری در حال افزایش است و [طالبان] نمی خواهند دنیا بداند.”شواهدی که نوایی از اجبار دختران محلی به ازدواج با طالب ارائه می دهد، دلخراش است. نوایی با مردی مصاحبه می کند که پسر عموی 19 ساله اش را برده اند. او در حالی که چهره تیره اش رو به دوربین است به نوایی می گوید: “او تحت ظلم شدیدی زندگی می کند. بهتر بود دختر را بکشید.” نوایی گفت که تیم او در طول سفرهای خود در سراسر کشور در نوامبر 2021 و مارس 2022، شواهد و مدارک ویدیویی بسیار بیشتری از آنچه می توانست در فیلم خیره کننده یک ساعته جمع آوری کند. نوایی از خانواده دیگری در ولایت تخار به من گفت که داستانش در مستند گنجانده نشده است. این خانواده به نوایی گفته اند که دختر 14 ساله شان توسط طالبان به عنوان عروس گرفته شده است. وقتی خانواده شکایت کردند، گفتند که طالبان برگشتند و پدر عروس را کتک زدند. نوایی به من گفت که اکنون به خانواده گفته شده است که دختر 15 ساله خود را تحویل دهند.نوایی با وارد کردن دوربین مخفی به داخل زندان هرات، از گروهی از زنان زندانی فیلم می گیرد که می گویند به دلیل “جرایم اخلاقی” مانند ترک خانه های خود بدون داشتن یکی از اقوام مرد زندانی شده اند. یک زن جوان به سؤالات نوایی به زبان انگلیسی پاسخ می دهد: “آنها به ما اجازه نمی دهند با خبرنگاران صحبت کنیم، آنها … مشت های بزرگ، خوب؟” هنگامی که یک زندانبان زن خشن به زن جوان دستور می دهد که صحبت نکند، او به لهجه افغانی ادامه می دهد: “آنها با ما واقعاً خوب رفتار می کنند و خدا را شکر همه چیز عالی است.” زن جوان و دوستانش پس از آزادی از زندان با نوایی ملاقات می کنند. فیلمبردار از چهره آنها دوری می‌کند، زیرا آنها از کتک خوردن و ضرب و شتم در حین بازداشت می‌گویند. آنها همچنین می گویند که در صورت ازدواج با جنگجویان طالبان به آنها وعده آزادی داده شده است.تمایل طالبان به دروغگویی و زن ستیزی زمانی که نوایی به طور جداگانه با دو طالب ارشد مصاحبه می کند به بهترین وجه نمایان می شود. یکی از طالب ها از صحبت با نوایی امتناع می ورزد تا زمانی که او چندین تار مو را زیر پوشش سرش براند. دیگری ادعای نوایی مبنی بر ازدواج های اجباری و دست زدن به زندانیان را «بی اساس» می خواند. قبل از مصاحبه به فیلمبردار می گوید: لطفا من و این خانم را در یک پلان فیلم نگیرید. در حین صحبت با نوایی، هر دو طالب آشکارا از ملاقات با او اجتناب کردند. از نوایی پرسیدم که آیا این را نشانه احترام می داند؟ برعکس، او گفت: “من می دانم که آنها [از من] تحقیر می کنند و از نظر آنها می دانم که من یک شهروند درجه دو هستم زیرا به من می گویند که هستم. آنها به زنان دیگر می گویند که هستند.”نوایی در توضیح این موضوع، از تعامل خارج از دوربین با یک نگهبان مسلح و نوجوان طالبان به من گفت که در یک ایست بازرسی طالبان “دیوانه شد” زیرا شلوار جین نوایی زیر چادر او قابل مشاهده بود. او افزود که طالب “باید توسط راننده ما و تولید کننده محلی ما آرام شود.” می توانید تصور کنید که برای زنان جوان افغان چگونه است.نوایی به من گفت که افشای ظلم طالبان به زنان احتمالاً او را از بازگشت به فیلم در افغانستان در آینده منع می‌کند، زیرا طالبان می‌دانند که “جهان از شیوه رفتار آنها با زنان به عنوان آزمونی برای حکومت‌داری خود استفاده می‌کند.” نوایی امیدوار است شواهد متنوعی که تیم او گردآوری کرده است بتواند ابزاری برای کمک به سازمان ملل و دولت های غربی برای پیگیری مذاکرات با طالبان باشد. او توضیح داد: «در حالی که [طالبان] هنوز به غرب نیاز دارند، این زمانی است که ما باید اقدام کنیم.تی……………………………………………………………………..
Afghanistan Undercover documentary provides exposé of Taliban lies and misogynyIn Afghanistan Undercover, a PBS FRONTLINE documentary airing Tuesday at 10/9c, correspondent Ramita Navai presents damning evidence of the erosion of women’s rights under the Taliban.Afghanistan Undercover documentary provides exposé of Taliban lies and misogynyAfghanistan Undercover documentary provides exposé of Taliban lies and misogynyIn an interview in advance of the premiere, Navai told me that her exposé, which will also be available via streaming online, is already ruffling the Taliban’s feathers. “We’ve had message back that the [Taliban are] pretty pissed off by the film,” she explained.In her tight, detailed, and emotionally gripping documentary, Navai shows viewers the Afghanistan that the Taliban are desperate to hide. In one hospital ward, she speaks with three women who turned to suicide while forced to remain in their homes with cruel husbands. Two women set themselves on fire. One consumed bleach. Off-camera, while walking through the hospital, Navai told me that multiple doctors pulled her aside to tell her that “suicide cases are rocketing and [the Taliban] don’t want the world to know.”The evidence Navai presents of local girls being forced to marry Talibs is heart-wrenching. Navai interviews one man whose 19-year-old cousin was taken. “She is living under serious cruelty. It would have been better to kill the girl,” he tells Navai, his darkened figure facing away from the camera. Navai said her team gathered far more video evidence and testimony during travels through the country in November 2021 and March 2022 than could fit into the stunning one-hour film. Navai told me about another family in Takhar province whose story was not included in the documentary. The family told Navai that their 14-year-old daughter was taken as a bride by the Taliban. When the family complained, they said the Taliban returned and beat the bride’s father. Navai told me the family has now been told to hand over their 15-year-old daughter.By sneaking a hidden camera into a Herat prison, Navai films a group of female prisoners who say they are held for “moral crimes,” such as leaving their homes without a male relative. One young woman responds to Navai’s questions in English: “They don’t let us speak to journalists, they … big punches, OK?” When a stern female prison guard directs the young woman to stop talking, she continues in an Afghan dialect, “They treat us really well and thank God everything is great.” After being released from prison, the young woman and her friends meet with Navai. The cameraman avoids their faces as they tell of being tasered and beaten while in custody. They also say they were promised release if they married Taliban fighters.The Taliban’s penchant for lying and misogyny is best displayed when Navai separately interviews two senior Talibs. One Talib refuses to speak to Navai until she pushes several locks of hair back under her head covering. Another calls Navai’s claims of forced marriages and the tasering of prisoners “baseless.” Prior to the interview, he tells the cameraman, “Please don’t film this lady and me in the same shot.” While speaking with Navai, both Talibs pointedly avoided meeting her gaze. I asked Navai if she perceived this as a sign of respect. On the contrary, she said, “I know that they feel disdain [for me], and I know in their eyes I’m a second-class citizen because they tell me I am. They tell other women they are.”Illustrating the point, Navai told me of an off-camera interaction with an armed, teenaged Taliban guard who “went crazy” at a Taliban checkpoint because Navai’s jeans were visible beneath her all-covering chador. The Talib “had to be calmed down by our driver and our local producer,” she added. “You can imagine what it’s like for young Afghan women.”Navai told me that exposing the Taliban’s oppression of women is likely to bar her from returning to film in Afghanistan in the future because the Taliban know “the world is using the way they treat women as a litmus test on their governance.” Navai hopes the diverse evidence her team assembled can be a tool to help the United Nations and Western governments pursue negotiations with the Taliban. “While [the Taliban] still need the West, this is when we must act,” she explained.
…
