Final Thoughts..

As I lay on the ground, face up, facing the Sun, inhaling my few final breaths of Fresh Air, enjoying the The Sunlight dancing on my skin, breathing in the Fragrance of fresh Roses around me , looking at the faces above me, some so impatient for me to leave this Earth,, numerous thoughts passed through my Mind, like a ride on the Bullet Train, looking through the window, only seeing blurry images of Life around! Then my Mind started to focus on Life itself. Who created Life; was it God or Nature? The two of them can argue all they want ,, I don’t care because soon , I will be saying Goodbye! Regardless of the the outcome of their discussion, let us continue with Life as it exists. It is an abstract term describing the journey of the Living. From the time a baby is brought into this world, there is Life. And life continues! But humans are so corrupt mentally, emotionally, physically, spiritually and all the rest , that instead of seeing every Life as something of value, they see it as something expendable! Now, to some, Life means extinguishing its Flame, and, behold, there is Darkness! Where have we gone wrong? Since when is a life without value? Are we without emotions? To get this World back on track, God has to step in!…….همانطور که روی زمین دراز کشیده بودم ، رو به بالا ، رو به خورشید ، چند تنفس پایانی خود را با هوای تازه استنشاق می کردم ، از رقص نور خورشید بر روی پوستم لذت می بردم ، با بوی گل رز تازه در اطرافم تنفس می کردم ، و به چهره های بالای سرم نگاه می کردم ، برخی برای من بی حوصله است که این زمین را ترک کنم ، افکار متعددی از ذهن من گذشتند ، مانند سوار شدن بر قطار گلوله ، نگاه کردن به پنجره ، فقط دیدن تصاویر تار از زندگی در اطراف! سپس ذهن من شروع به تمرکز بر خود زندگی کرد. چه کسی زندگی را آفرید ؛ خدا بود یا طبیعت؟ هر دوی آنها می توانند هرچه می خواهند بحث کنند ، من اهمیتی نمی دهم زیرا به زودی خداحافظی می کنم! صرف نظر از نتیجه بحث آنها ، بگذارید زندگی را همانطور که هست ادامه دهیم. این یک اصطلاح انتزاعی است که سفر زندگی را توصیف می کند. از زمانی که نوزاد به این دنیا آورده می شود ، زندگی وجود دارد. و زندگی ادامه دارد! اما انسانها از نظر روحی ، عاطفی ، جسمی ، روحی و بقیه آنقدر فاسد هستند که بجای آنکه به هر زندگی به عنوان چیزی ارزشمند نگاه کنند ، آن را به عنوان چیزی قابل مصرف می بینند! اکنون ، برای برخی ، زندگی به معنای خاموش کردن شعله خود است ، و اینک تاریکی وجود دارد! کجا اشتباه کرده ایم؟ از چه زمانی زندگی بدون ارزش است؟ آیا ما بدون احساسات هستیم؟ برای بازگشت این جهان به مسیر اصلی ، خدا باید وارد عمل شود!